Eindelijk Wifi

Eindelijk hebben wij beperkte Wifi en kan het eerste verslag gemaakt worden.
Zaterdag 6 oktober zijn wij gearriveerd in Nigeria.
Rond 10 uur s'avonds kwamen we aan in het huis, te Lagos, waar Praise al was. Ze werd wakker gemaakt en vanaf dat moment is ze bij ons gebleven. Ze is nog mooier dan op de foto, we zijn dan ook hele trotse ouders.
Zondag 7 oktober zijn we vertrokken naar Ikoyi, waar we in een hotel verbleven. De kamer was uitgerust met 1 bed (wat normaal is in de hotels in Nigeria), dus met z'n drieën in 1 bed. In het park was een zwembad en een klein speeltuintje. Op deze manier konden we goed aan elkaar wennen. Het gaat heel goed met z'n drietjes, ze is al aardig aan ons gewend en andersom ook.
Dinsdag 10 oktober zijn we naar de rechtbank geweest voor de adoptie, dit is wel vrij snel na aankomst. De rechter heeft ons Praise toegewezen en ze zal voortaan als Praise van Wijk door het leven gaan. Ook zijn we langs het kindertehuis gegaan, waar Praise meer dan een jaar heeft verbleven. Ze wilde eerst niete naar binnen, maar toen we zeiden dat ze niet hoefde te blijven, ging ze toch mee naar binnen. Ze liet aan ons zien, waar ze geslapen had en het weerzien met de verzorgsters was ook goed. Ze heeft het er niet slecht gehad, denken wij.
De papieren worden nu geregeld en hopelijk zullen we binnen de 6 weken terugkeren naar Nederland met onze dochter Praise.
Zondag 14 oktober zijn we vertrokken van Ikoyi naar Osogbo. Vanwege de gouverneursverkiezingen was het voor ons niet veilig genoeg om te blijven, vandaar dat wij na 1 week naar een andere plaats vertrokken zijn.
Het park, waar we nu verblijven is voor de kinderen heel leuk, er is een leuke speeltuin en een zwembad, ook zijn er 2 apen en 1 struisvogel. De rest is wat minder, het is afwachten wat ze hebben qua eten en drinken.
We zijn wel wat opgesloten, want we kunnen niet zomaar de straat op, er moet altijd iemand bij zijn om ons te begeleiden. In het park zijn we al dikwijls op de foto gezet, omdat er maar weinig blanke mensen komen (soms voelen we ons een attractie).
Waarschijnlijk blijven we hier tot zondag of nog wat langer.
Praise is echt een meisje-meisje, kleren in het roze, spelen met poppen, maar stoeien met papa vind ze ook geweldig. Ze verliest ons geen seconde uit het oog en het communiceren gaat ook goed (ze spreekt goed Engels) en ze leert al wat Nederlandse woordjes. Ze is nu ook aan het ontdekken, waar haar grens ligt. Dus, we moeten weleens optreden om de grens te laten zien. Dit is weleens moeilijk, maar zal wel moeten. Delen is iets, wat ze moeilijk vindt. Maar, ze krijgt nu dingen te zien, die ze waarschijnlijk nooit gezien heeft. Dus, alles is ook wel overweldigend voor haar. Het is een geweldige meid, we genieten enorm van elkaar. Groetjes aan iedereen en we houden jullie op de hoogte, Ger en Carola en Praise.